woensdag 21 mei 2014

Friends who last

Ja , die heb ik gelukkig, die kilometers reizen om mij een bezoekje te brengen. Ik mag van geluk spreken dat ik Brian, Shahiena, Ecrin en Nishti als vrienden heb. De drie meiden komen eind mei voor tien dagen en Brian komt begin mei zes dagen van de Spaanse zon genieten. Brian is een goede vriend die ik sinds groep vijf ken en we zijn al meer dan tien jaar vrienden. Wie zegt dat een jongen en een meisje niet alleen vrienden kunnen zijn? Well here you have the living proof of it.

“Daar staat hij dan met zijn trolley op Airport op mij te wachten. Natuurlijk ben ik te laat, want op de bussen van Spanje kun je totaal niet rekenen. Mañana, mañana is dan ook het motto van vele Spanjaarden. Maandenlang heb ik hem niet gezien dus een dikke knuffel heb ik wel verdiend dacht ik. Nou nee, het eerste dat ik te horen krijg van meneer is: “ Meaza, Je bent te laat” waarop ik met  Spaanse woorden mijn excuses probeer aan te bieden: “Lo siento amigo.” Hopelijk klinkt het mooi in de oren zodat hij het niet erg vindt dat ik ietsjes later ben dan gepland. Hij begint kei hard te lachen en ik denk: “ Yes, mission accomplished, I am forgiven. ”

Om de halfuur hoor ik hem steeds zeggen: ´´pffff, het is echt warm.´´ Hij moet wel even wennen aan de 30 graden van Murcia, dat soms als 40 graden aanvoelt. De Spanjaarden lopen gewoon nog met een jas en een lange broek rond, terwijl arme Brian zit te hijgen van het wame weer. Nouja zo wordt hij wel lekker snel bruin. Terugkomen van vakantie zonder een bruin tintje is geen vakantie. Alicante, een dagje Murcia en Cartagena staan op de planning. Aan zijn bruine tintje is hij dus wel gekomen. ‘’





Geen opmerkingen:

Een reactie posten